Havana lounge, colakreek en stroomstoring

Daar was ik weer!!

Om te voorkomen dat er weer een superlang verhaal gaat komen als ik wacht met het plaatsen van een berichtje, begin ik er nu maar weer aan!

Het is alweer een week geleden dat we in de bushbush zaten. Het leven hier begint te wennen; elke dag naar stage, het weekend vrij. Naast stage ga je af en toe even door Paramaribo slenteren of ga je gewoon naar huis, hangen in de hangmat of achter de laptop. Natuurlijk maak je zie je nog wel dingen die je nog niet eerder gezien hebt. Maar de eerste drie weken zijn voorbij gevlogen voor mij gevoel!

Dinsdagavond hadden we dus weer salsa. We hebben eigenlijk alleen maar herhaling gedaan en daarbij nu ook onze armen gebruikt. Na salsa samen met Sanne op het terras van 't Vat gezeten met Marleen. Daar hadden we eerder ook al een keer mee op terras gezeten. Het is haar laatste week hier. We hebben heerlijk gekletst over onze avonturen hier en over haar terugkeer naar Nederland.

Woensdag weer een dagje in Boma. Daar hebben we bij een VI gesprek gezeten van mevrouw Courtar. Zij werkt al 33 jaar (!!) bij FMZ en is van plan om eind dit jaar of begin volgend jaar te stoppen met werken. We zijn ook nog met haar naar de vrouwenafdeling geweest voor een aantal gesprekken, waar we onze eerste opdracht meekregen: voor een Ierse gedetineerde naar het Britse consulaat bellen.
De dag vloog echt voorbij en voor ik het wist, zat ik al weer in de bus.

Donderdag had ik weer gewoon een dag op kantoor. Ik heb de voorlichtingsrapporten over een paar jongens gelezen, waarvan eentje de dag ervoor bij mevrouw San A Jong op gesprek had gezeten. Verder ben ik bezig geweest met het afronden van de kennismakingsopdracht voor school en heb ik met Chandini getekend op de laptop.
Donderdagavond weer naar salsa. We leerden een nieuwe draai, een vrij ingewikkelde combinatie die ik thuis toch nog maar even moet oefenen geloof ik. 's Avonds gingen we naar de Havana Lounge om ze daar eens te laten zien hoe goed wij wel niet de salsa konden dansen... Nee hoor, we hebben voornamelijk met open mond staan kijken hoe goed die mensen het wel niet kunnen! Uiteindelijk werden we zelf ook een paar keer de dansvloer opgetrokken. Onze ingestudeerde pasjes van de lessen kwamen niet echt aan bod, maar zolang je een beetje op het ritme van de muziek beweegt en je laat leiden door je danspartner, komt het wel goed. Om 1 uur ging de salsamuziek uit en werden de 'normale' nummers gedraaid. Er kwamen veel leuke nummers langs, dus we hebben ook nog op de 'Hollandse' manier gedanst. Rond een uur of 2 gingen we richting huis, want Mariska en moesten de volgende morgen om 7 uur al verzamelen voor onze trip met FMZ naar de colakreek...

Die nacht dus maar drie uurtjes geslapen en ik was dus ook erg moe. Al met al hadden we nog bijna anderhalf uur langer in bed kunnen blijven, want toen we er om iets voor 7 waren moest de rest nog komen. We zouden met een busje van de PA's meerijden om half 8. Maar toen mevrouw San A Jong er achter aan ging bellen om vijf minuten over half, bleek het busje al lang en breed weg te zijn zonder ons op te pikken. Uiteindelijk kwam er om tien over 8 een busje voorrijden en konden we weg. Het gaat allemaal op Surinaams tempo hier. NO SPANG! zeggen ze hier dan.

Na het voltanken van de bus en wat mensen opgepikt te hebben en de chauffeur/PA zich thuis even omgekleed had van uniform naar normale kleding, reden we door naar de colakreek. In de bus heb ik mijn ogen veel dichtgehad, doordat ik zo moe was. Toen ik ze weer open deed reden we net langs het vliegveld. Deze heb ik nu dus ook bij daglicht gezien. De colakreek ligt vlak achter het vliegveld en na een klein stukje bauxietweg waren we er. We zaten in een recreatiepark en hadden een hutje afgehuurd. De colakreek dankt zijn naam overigens aan de kleur van het water; dit is net cola. Als je er in ligt, lijk je helemaal roodbruin.
Er staan daar veel bomen, waardoor er lekker veel schaduw is. Onze hangmatten werden natuurlijk ook meteen opgehangen. Na een tijdje in het water te hebben gelegen, ging ik in mijn hangmat een dutje doen. We werden uit ons dutje gewekt door onze chauffeur. We moesten mee naar de overkant, want daar was de rest ook. Mariska moest eerst nog even naar de wc, dus ik maakte de oversteek met hem. Aan de overkant liepen we naar een huis waar allemaal PA's van onder andere Boma waren. We kregen wat roti mee en gingen terug naar onze eigen hut. Onderweg kwam Mariska er al aan, maar die was dus eigenlijk voor niks overgestoken.

De rest van de middag werd gevuld met het spelen van spelletjes met de PA's. We hebben een typisch Surinaams spel gespeeld: Djoel. Je hebt daarbij vier vakken, welke in het zand getekend zijn. De voorste lijn, beide middenlijnen en de achterste lijn worden verdedigd door een speler. De vier verdedigers moeten er dus voor zorgen dat de andere vier spelers het vak niet kunnen doorkruizen en weer terug kunnen komen. Als een van de spelers getikt wordt, ruilen de spelers van positie. Als een groep van vier allemaal de overkant van het vak bereikt heeft en ook weer terug is, heb je een punt. Wij hebben uiteindelijk met 1-0 gewonnen. Iedereen bedacht overigens zijn eigen spelregels, waardoor ze vaak in discussie gingen over een al dan niet legale tik of over de manier waarop iemand naar de overkant is gegaan. Voor een betere uitleg over het spel kun je de volgende site raadplegen: http://www.suriname.nu/201cult/kind04.html
Na djoel gingen we handballen in het water; waterpolo maar dan zonder doeltjes. We hebben echt de dikste lol gehad!

Iets voor vijf uur gingen we ons weer aankleden en de spullen opruimen. Wederom ging dit op Surinaams tempo, waardoor we een uur later eindelijk onderweg waren. We hebben iedereen afgezet. Een van de collega's woont in Commewijne, wat aan de andere kant van de Surinamerivier ligt. Ik ben dus voor het eerst over de grote Surinamebrug gereden. Op det terugweg had je een heel mooi uitzicht over Paramaribo, met al die lichtjes. Dit gaan we zeker een keer vaker doen met Anand en dan foto's maken!

Thuis aangekomen wachtte er post op mij!! Dit wist ik 's middags al door een smsje van Sanne, dus je snapt dat het mij niet snel genoeg kon duren voor ik thuis was. Er lagen een kaart van beppe met een foto, een kaart van Groningen van mama en twee kaarten van Marco op mij te wachten!! Ook de post gaat hier op een Surinaams tempo, want er zaten kaarten bij die op 2 september al vanuit Nederland verstuurd waren! Ik heb even lekker de tijd genomen om de kaarten te lezen. De foto van beppe en kees hangt op mijn kamer tussen de vele andere foto's en de kaartjes gaan nog een speciale plek krijgen!

's Avonds gingen we met z'n allen eten bij Zus & Zo. De andere drie meiden waren naar de kapper geweest, dus daar gingen we ze oppikken. We zijn van te voren al gewaarschuwd over de Surinaamse kappers, dus we waren erg benieuwd wat de resultaten waren. Sanne had alleen een vitaminebehandeling gedaan, dus daar was niks aan te zien. Ook Kim kwam met een keurig kapsel naar buiten, maar helaas had de vrouw iets minder goed werk verricht bij Mirjam; haar haren waren scheef geknipt, precies waarvoor we al gewaarschuwd waren. Juanita gaat binnenkort proberen om het weer recht te knippen...

Nadat we heerlijk gegeten hebben gingen we nog naar de Zanzibar om daar afscheid te nemen van Marleen die vandaag (zaterdag) vertrekt. We hebben daar een heerlijke coctail gehad en zijn na het afscheid nemen naar huis gegaan. Daar ben ik meteen mijn bed in gedoken, want was echt heel erg moe!

Toen ik vanmorgen om 10 uur wakker werd, stonden de andere meiden in de kamer van Sanne; crisis. Er was de hele ochtend al geen stroom én geen water. Ik moest toch echt naar de wc, dus ben ook gegaan. Tijdens de storing hoorden we continu een alarmpiep die aangaf dat er een storing was. Toen ik op de wc zat, hoorde ik dit piepje ineens niet meer. Ik drukte dus op de lichtknop en er was weer licht! Ik blij naar boven schreeuwen en meteen doorspoelen om te kijken of er ook water was. Alles deed het dus weer en ik heb dan ook maar 10 minuten last gehad van de storing. Die storingen schijnen overigens vaker voor te komen, dus ik zal er ongetwijfeld nog wel weer eens eentje meemaken.

Net een heerlijke massage van Juanita gehad! Wat een pijn doet dat door al die knopen in je lichaam zeg!! Maar ik ben nu heerlijk relaxed... Ga ik zeker vaker doen :-)

Nou het verhaal is al weer langer geworden dan ik dacht, dus het is maar goed dat ik niet nog een paar dagen gewacht heb!

Bigi bosi, bigi brasa,
Sigrid