Feesten in overvloed!

Lieve lezers,

Na bijna drie weken leek het mij toch eindelijk weer eens tijd worden voor een verhaal vanuit Suriname. Veel nieuwe dingen beleven we eigenlijk niet meer. Trips staan pas weer in januari gepland, dus ook daarover kan ik niet veel vertellen. Maar ik zal maar eens beginnen aan het verslag van de afgelopen tijd, welke vol feestelijkheden zat.

De stageweek verloopt nog altijd rustig. Doordat het nu december is, doen mensen nog minder dan ze al deden. Helemaal rond kerst en oud & nieuw doen ze niks anders dan eten. Zo hebben we in de afgelopen weken al een aantal vieringen gehad. De eerste was op de jongerenafdeling in Boma, op een zondag. De maandag erna was er ook een viering op de vrouwenafdeling, maar deze stond eigenlijk meer in het teken van de trainingen die de vrouwen gevolgd hadden. Maar er was wel weer eten.

Donderdag 11 december hadden we ’s avonds een verjaardagsfeest van Wouter en Ivo. Er waren daar erg veel mensen en het was super gezellig. Ze hadden zelfs allemaal Surinaamse hapjes in huis gehaald, zoals barra’s en hun (Surinaamse) huisgenootje had een Surinaamse cake/taart gebakken.

Dat weekend was ik alleen thuis met Mirjam, want Kim en Mariska gingen met een aantal anderen naar Brownsberg en Ston island. Aangezien Mirjam en ik daar al geweest waren, gingen we dus niet mee. Zaterdagavond gingen we samen naar de bioscoop toe. We hadden een film uitgekozen die ons wel leuk leek, War inc., maar die achteraf echt helemaal niet leuk was. Goed verhaal, maar slecht gefilmd en gespeeld. Zondag zijn we gezellig met z’n tweeën op terras gaan zitten bij ’t Vat. Daar werden we nog aangezien voor stewardessen. Mirjam ving het een en ander op toen we langs het tafeltje van onze ‘buren’ liepen. Ze waren aan het vaststellen wat we in Suriname deden en besloten dat we wel eens stewardessen konden zijn. Op een gegeven moment kwam een van hen nog een spuitbus tegen de muskieten brengen, omdat we elke keer aan onze benen zaten. Nou had dit niks met de muskieten te maken, maar met het zand dat door de regen aan onze benen was gaan zitten, maar uit beleefdheid hebben we ons toch maar even ingespoten.

Toen was het weekend al weer voorbij en begon de, rustige, stageweek weer. Eigenlijk het enige wat ik heb gedaan, is boodschappen doen voor de Ierse vrouw in Boma. Normaal doet haar priester dit altijd, maar deze gaf aan komende zondag niet op bezoek te kunnen komen, dus heeft hij mij geld gegeven voor de boodschappen. Deze heb ik donderdag even snel in een ritje heen en weer afgeleverd.

Die week hebben we ook ons kerstpakket gekregen: een kaart van het ministerie van Justitie & Politie, met daarin waardebonnen ter waarde van 150 SRD, te besteden bij de combémarkt (grote supermarkt). Vrijdag aan het einde van de middag gingen we daar met Lily en Chandini naar toe om boodschappen te doen. We legden ieder 50 SRD in voor gezamenlijke boodschappen en konden zelf dus nog voor 100 SRD boodschappen doen. De kar was aardig vol, dus voorlopig hoef ik alleen nog maar naar de winkel om brood te kopen.

Zaterdag 20 december hadden we ’s avonds een hindoestaanse bruiloft van een collega van Kim en Mirjam. We waren slechts uitgenodigd voor de receptie, maar het was wel erg mooi. De zaal was heel erg mooi versierd en er stond een heel groot lopend buffet. Alle gasten die er al waren of die binnen kwamen, konden zo een bordje pakken. Bij het tekenen van het gastenboek kreeg iedereen een spiegeltje, verpakt in doorzichtig folie. Rachel zag er heel erg mooi uit in een hindoestaanse jurk. Haar handen en voeten zaten onder de henna en ze had allemaal mooie sieraden om. Later op de avond kleedde ze zich om in een avondjurk, wat haar ook erg goed stond. Na het heerlijke eten, de eerste dans van Rachel en haar kersverse man, het aansnijden van de taart en het eten van een stukje ervan, het toosten met champagne en een fotoshoot met Rachel en de andere stagiaires van JKB, gingen we rond 1 uur weer naar huis. Het lag een stukje uit het centrum, waardoor de rit terug nog wel enige tijd in beslag nam. Uiteindelijk waren we, na een tijdje wachten en het afzetten van An, Carolien en Rowena, om 2 uur thuis.

Toen de nieuwe week aanbrak, was het alweer bijna kerst. Maandag hadden we zoals gezegd de viering op de vrouwenafdeling en dinsdag en woensdag hebben we ons op kantoor verveeld. Woensdag konden we al wel rond 1 uur naar huis, wat dan wel weer lekker was. Donderdag was het eerste kerstdag. Overdag hebben we eigenlijk niks gedaan, behalve hangen, achter de computer en samen een film kijken. ’s Avonds hadden we een barbecue op de Kwattaweg, waar nog meer studenten uit Nederland wonen. Weer eens heel wat anders met kerst, want wie verzint het nou om in Nederland te gaan barbecueën in die kou? Na de barbecue zijn we naar de Havana Lounge gegaan om daar nog even verder te feesten. Rond een uurtje of 3 waren we weer thuis en konden we ons bed opzoeken.
Ook tweede kerstdag hebben we overdag niks gedaan. ’s Avonds waren we uitgenodigd door René en Lily om bij hun te komen eten. Er was allemaal familie: broers van René met hun kinderen, de ouders en een broer van Lily en nog een aantal genodigden. Het was in ieder geval erg gezellig. Chandini had het nog moeilijk om te beslissen naast welke van ‘haar damens’ ze ging zitten. Uiteindelijk ben ik een plekje opgeschoven, zodat ze tussen Mirjam en mij in zat en tegenover Kim en Mariska. We aten rijst met kiprollade, kip, vis en/of kalkoen, diverse groentes en komkommer. Een gezellige avond met lekker eten dus. Het kerstgevoel ontbrak deze dagen wel, wat mede komt door het ontbreken van een kerstboom, de ongetwijfeld veel hogere temperaturen dan in Nederland en het niet samen zijn met familie. Dat neemt niet weg dat het wel twee gezellige dagen zijn geweest.

Zaterdag besloten we dat we gingen zwemmen. Het mocht dan bewolkt zijn, het kon ons niks schelen. We gingen naar Porte Alegre, een zwembad aan de Surinamerivier. Onze eerste duik was in de regen. Gelukkig heeft de zon zich die dag nog wel laten zien, maar echt zwemweer was het niet. Niet dat dat veel uitmaakt, want de temperatuur was alsnog 26 graden.
Zondag zijn Kim, Mirjam en ik naar Nelly gegaan om armbandjes te maken. Mirjam was hier nog niet eerder geweest en Kim en ik wilden best nog een keer gaan. Het was een gezellige middag. ’s Avonds kwamen Evelien, Femke en Anne eten. Evelien komt van 11 tot en met 25 januari bij ons in huis wonen, omdat Femke en Anne dan reeds naar huis zijn en ze anders alleen in huis is. We hebben gewoon simpele pasta gehad, maar het was wel een hele gezellige avond.

Vandaag hadden we toestemming om pas om 11 uur op kantoor te komen, op tijd voor de oudejaarsviering van DZ (delinquentenzorg, de overkoepelende afdeling waar FMZ onder valt). Het enige wat we dus gedaan hebben op stage is kletsen en eten. Morgen staat ons hetzelfde te wachten, alleen dan een viering van het ministerie van Justitie en Politie in de congreshal. Daarnaast is Chandini morgen jarig en gaan we ’s avonds tot in de late uurtjes feesten op ‘Lustig’, een steeds weer terugkerend feest op verschillende locaties in Paramaribo. Dit keer is het op een sportterrein en komen er allemaal DJ’s en bandjes.
Dan is het woensdag alweer oudejaarsdag en zijn we waarschijnlijk de hele dag in de stad te vinden. Het vuurwerkfestijn begint hier al rond een uur of 11. Overigens zijn ze al minsten een week bezig met het veelvuldig afsteken van bombels (vuurwerk) en pakara’s (duizendklappers). Rond een uur of 4 gaat iedereen naar huis om te eten, om vervolgens de stad weer in te gaan. Rond 10 uur gaat iedereen wederom naar huis, om de tijd uit te zitten met familie. Na 12 uur gaan veel Surinamers naar bed, maar ook een hele grote groep gaat rond 2 uur weer de stad in om te feesten. Bars, café’s en restaurants zijn tussen 10 uur en 2 uur ook allemaal gesloten. Ik ben heel erg benieuwd hoe wij dit gaan ervaren.
Naar alle waarschijnlijkheid gaan we het weekend twee dagen met René naar Nickerie toe. Dat zal een ritje door de omgeving met zich meebrengen, waarbij onder andere Groningen aangedaan zal worden. We kunnen daar dan slapen in het kantoor van zijn stichting. Niet luxe, maar wel gratis. Maar René moet donderdag nog even navragen of dit mogelijk is, dus dan weten we het pas zeker.

Dit is eens wat anders dan jullie gewend zijn: een verslag van de afgelopen 20 dagen, in nog geen 2,5 A4tje. Ik denk dat er nog 1 verhaal zal komen alvorens ik twee weken lang met Marco in Suriname zal genieten. Want over 19 dagen is het eindelijk zover! Dat betekend dat ik over 33 dagen al weer onderweg ben naar het koude Nederland.

Ik wens iedereen alvast een goede jaarwisseling en alle goeds voor 2009!

Dikke kus Sigrid